SPOTKANIA W KAŻDĄ
3 ŚRODĘ MIESIĄCA O 17.00
W Szkole Podstawowej Integracyjnej nr 11
w Tarnowie ul. Mościckiego 177a

Serdecznie zapraszamy wszystkich rodziców.

Koło pomocy rodzinie RAZEM Spotkanie 21.11.2007r
Naszym gościem na spotkaniu była Pani Grażyna Czwórnóg, psycholog Poradni Psyhologiczno-Pedagogicznej wTarnowie.

Tematem spotkania była samodzielność i nadopiekuńczość rodziców wobec swoich dzieci.

 Jeśli mówimy o kimś, ze jest samodzielny, to mamy na myśli osobę, która potrafi sama podejmować decyzje i być za nie odpowiedzialna.Nauczenie się samodzielności jest szczególnie ważne dla osób niepełnosprawnych, gdyż od tego zależy, czy w przyszłości będą umiały sobie radzić w życiu.
Dziecko wymaga naszej pomoc, to jest oczywiste, jednak warto odróżnić wsparcie od wyręczania. Towarzysząc w jego codziennych czyn­nościach, obowiązkach, zabawach, powinniśmy rozróżniać sytuacje, w których nasza pomoc jest niezbędna i gdzie poradzi sobie lepiej lub gorzej, ale samo. To tak jak z zakładaniem i sznurowaniem butów. Pokaż, na którą nogę który but założyć i jak je zasznurować. Za którymś razem zaproponuj, aby zrobiło to samodzielnie i przyglądaj się, jak sobie radzi. Jak będzie prosiło o wskazówki, doradź i pochwal.  Potem już za każdym razem będzie chciało samo je zakładać i wiązać. Zgódź się i choć będzie to trwało wieczność, i nie zostanie tak porządnie zrobione, jakbyś sama zawiązała, przyj­dzie dzień, kiedy z radością krzyknie: „Tato, czy wiesz, że ja sam założyłem te bury i sam je zasznurowałem?! Mama nic mi nie pomagała, ja sam!". To „sam" jest ogromnym sukcesem dziecka. Daje mu siłę i chęć do pokonywania kolejnych trudności.

SPRAWDŹ, CZY JESTEŚ NADOPIEKUNCZYM RODZICEM
Ułatwią Ci to poniższe pytania. Jeżeli na wszystkie lub znaczną większość odpowiedziałeś TAK. to jest duże prawdopodobieństwo, że jesteś nadopiekuńczym rodzicem:
-Pragnę, aby życie mojego dziecka było beztroskie, dlatego chronię je przed wszelkimi problemami i kłopotami.
-Uważam, że moim obowiązkiem jest staranne dobieranie mojemu dziecku przyjaciół i kolegów.
-Staram się wyręczać moje dziecko w obowiązkach (jest takie chore, niech ma więcej czasu na zabawę, po co ma się tak przemęczać).
-Uważam, że dla dobra dziecka trzeba za nie podejmować decyzje.
-Chronię moje dziecko przed oceną otoczenia, przed „złym światem".
-Staram się zaspokoić wszelkie potrzeby i zachcianki mojego dziecka.

 JAK UPORAĆ SIĘ Z NADOPIEKUNCZOŚCIĄ?
 -Pokaż dziecku, że doceniasz jego starania. 
 -Pozwól mu na próby samodzielności. Może być brudniejsze, gdy samo je; bardziej nieporządne, gdy samo się ubiera; mniej czyste, gdy samo próbuje się kąpać; gorzej wyglądać, gdy samo się uczesz. To pozwoli mu nabrać
zaufania do siebie i swoich umiejętności.
 -Umożliwiaj dziecku udział w drobych pracach domowych (sprzątanie .swojego pokoju, wyniesienie śmieci, zrobienia drobnych zakupów, opieka nad zwierzętami itp.). Nie wyręczaj go. Jeżeli jest niepełnosprawne, zaufaj mu, na pewno sobie poradzi. „Czy mógłbyś zetrzeć kurze w pokoju? Twoja pomoc bardzo mi się dziś przyda"
  -Nakłaniaj dziecko na wyjazd na obóz, pozostanie na noc u przyjaciela, jeśli zostało zaproszono. To pomo­że mu zafunkcjonować w świecie rówieśników. 
-Pozwól dziecku na odrobinę swobody i intymności, ma ono prawo do
przeżywania własnych prywatnych spraw, zwłaszcza gdy wchodzi w okres dojrzewania.
-Pozwól mu dokonywać wyborów, nawet w tych najdrobniejszych spra­wach, jak choćby: „Na co miałbyś ochotę na śniadanie?", „Wolisz zaprosić Tomka do nas czy pójść do niego?". To pozwoli mu poczuć, że ma wpływ na swoje życie i sprawi wiele radości.
-Pokaż dziecku, że inni mogą służyć mu pomocą. Nabierze przekonania, że w trudnych sytuacjach może liczyć nie tylko na siebie czy pomoc rodziny, ale również innych ludzi czy instytucji. Da mu to też poczucie większej
niezależności od rodziny oraz nauczy radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Na przykład: „Mamo muszę napisać referat z biologii, a nie mogę nic znaleźć na ten temat w książkach". - „Poproś Anię, naszą sąsiadkę o pomoc. Ona zdawała maturę z biologii. Powinna się orientować w tym temacie".

Wychowując dziecko, dbaj o zdrowy rozsądek. Spróbuj znaleźć złoty środek między przesadnymi wymaganiami względem dziecka a nadmierną opiekuńczością, które ograniczają prawidłowy rozwój emocjonalny i społeczny dziecka.
INTEGRACJA 3 (78) 2006