STRONA GŁÓWNA

KSIĘGA GOŚCI

MOJE ŻYCIE W  RODZINIE
(Płakałam, nie potrafiłam zebrać myśli...)

GALERIA  ZDJĘĆ
  /troszkę moich
      fotografii/

O mojej chorobie

Dziecko niepełnosprawne w rodzinie

Praca rewalidacyjna z dzieckiem z ZD

Przeżycia emocjonalne rodziców

Ciekawe linki

Kontakt

Ciekawe tematy:

Fizjologiczno-psychologiczne podstawy procesu czytania
 

 

Schizofrenia ciągle
 mało znana


Trudności wychowawcze i sposoby ich pokonywania

Emocje w komunikacji interpersonalnej

Charakterystyka rozwoju dziecka w młodszym wieku szkolnym
 

Niepowodzenia szkolne. Drugoroczność efektem dyskalkuli

 

Wpływ czynników biogeograficznych na rozwój człowieka.
 

Emocje w okresie dojrzewania

Niepowodzenia dydaktyczne i ich przyczyny – rola rodziny w życiu dziecka
 

Gry i zabawy dydaktyczne, ich rola i znaczenie w procesie kształcenia
 

Pojęcie procesu rewalidacji, uwarunkowania efektywności jego przebiegu
 

Psychoanalityczna terapia rodzinna
 

BAJKI TERAPEUTYCZNE- jako próba redukowania lęków dziecięcych
 

Terapia Behawioralna dzieci Autystycznych
 

Klasa integracyjna, kontakty interpersonalne i stosunki społeczne

Rozwój motoryczny, ruch rozwijający – metoda Weroniki Sherborne

Psychospołeczny rozwój dziecka upośledzonego umysłowo

Moje warsztaty


Moja
        szkoła         

Publikacje nauczycieli Katalog Stron GDnet.pl   Rozbudowany katalog WWW

Reportaż pt "PTAKI O PODCIĘTYCH SKRZYDŁACH" nadany w Programie Pierwszym Polskiego Radia w magazynie "Muzyka i Aktualności" z okazji Europejskiego Dnia Osób Niepełnosprawnych, w którym udział wzięła mama Madzi - Maria Dobek oraz Madzia.

Z głębokim smutkiem informujemy Naszych Przyjaciół i Czytelników,  że Nasza Madzia Odeszła od nas  w sobotę 16.05.2009r. Ptak z podciętymi skrzydłaminie może latać  Ale ty wzniesiesz się w górę najdroższe dziecko, darze Boga; będziesz jeszcze fruwać Będziesz inna od wszystkich – gorycz połączona za słodyczą błogosławieństwo i ciężar Niech w twej rodzinie doświadczonej samotnością kwitnie jedność Obyś nigdy nie wątpiła w najgłębszy motyw ich trudu: jest to najgorętsza miłość I niech ich opieka nad tobą nigdy nie stanie się gorzkim gorzkim ograniczeniem Fruń, Madziu, fruń mały ptaszku o podciętych skrzydłach

Kwiaty, Autor: Madzia Dobek                               
Największe znaczenie dla wychowania i rozwoju dziecka, ma atmosfera życia rodzinnego, która zaspakaja podstawowe potrzeby, poprzez więź uczuciową łączącą je z najbliższym otoczeniem. Wśród potrzeb psychicznych można wyróżnić potrzeby indywidualne i społeczne.

Do najważniejszych potrzeb psychicznych dziecka upośledzonego zalicza się potrzebę miłości, kontaktu, samorealizacji, szacunku oraz potrzebę wzoru. Zaspokojenie potrzeby życzliwości, ciepła i miłości stymuluje osiągnięcia rozwojowe młodego człowieka. Dziecko lepiej rozwija w zakresie sprawności umysłowej, fizycznej i kontaktów społecznych. Ma zapewnione poczucie bezpieczeństwa, a więc uchronione jest od lęków i zaburzeń równowagi psychicznej. Dziecko potrzebuje nie tylko radości i biernej obecności rodziców, ale i kontaktu z nimi, ich czujności, zrozumienia, współdziałania. Dobry kontakt z rodzicami wpływa w dużym stopniu na kształtowanie się u dziecka, pozytywnego obrazu samego siebie oraz otaczającego świata. Celem jest próba odpowiedzi na pytania:  jaka jest atmosfera w rodzinie dziecka z zespołem Downa, jakie postawy charakteryzują rodziców wobec niepełnosprawnego dziecka, jaka jest umiejętności organizowania procesu wychowania w rodzinie i umiejętność łączenia wychowania w rodzinie z innymi formami wychowawczymi oraz jakie czynniki determinują wpływ rodziny i jej znaczenie w życiu dziecka z zespołem Downa
 

Zapraszamy na nową stronę z publikacjami pedagogicznymi
http://pedagog2008.republika.pl/
 

Zespół Downa - jest szansa na lek

Naukowcy odkryli, że znane od pół wieku lekarstwo może ograniczyć upośledzenie umysłowe związane z zespołem Downa. To nadzieja dla kilkudziesięciu tysięcy chorych w Polsce i dwóch milionów na całym świecie

Lekarstwo to było używane kiedyś do leczenia zaburzeń pamięci związanych ze starością. Potem wyszło z użycia. Teraz naukowcy amerykańscy z Uniwersytetu Stanforda wpadli na pomysł, by wykorzystać specyfik do walki z umysłowym upośledzeniem powodowanym przez zespół Downa. Przeprowadzili eksperymenty na myszach - i ich wyniki okazały się bardzo obiecujące. Opis doświadczeń opublikowało wczoraj czasopismo "Nature Neuroscience".

Zespół Downa jest schorzeniem genetycznym, cierpiący na tę chorobę mają w genotypie dodatkową kopię chromosomu 21. Naukowcy, aby prowadzić badania nad możliwościami leczenia, wyhodowali myszy, w których DNA są dodatkowe kopie 150 genów. Gryzonie te są pod wieloma względami podobne do chorych na zespół Downa ludzi: mają między innymi kłopoty z pamięcią i uczeniem się.

Pobudzanie i hamowanie

Prawidłowa praca mózgu zależy od właściwych proporcji pomiędzy dwoma zjawiskami: pobudzaniem i hamowaniem. Kiedy przewaga jest po stronie pobudzania, mózg zaczyna się przeładowywać: dochodzi do ataków apopleksji. Ale u chorych na zespół Downa proporcje te zaburzone są na rzecz hamowania. Znaczy to, że komórki nerwowe bardzo niechętnie przekazują impulsy. Naukowcy podejrzewają, że dzieje się tak dlatego, że w mózgach cierpiących na zespół Downa za dużo jest substancji nazywanej GABA, która znana jest z tego, że tłumi aktywność komórek nerwowych.

Naukowcy z Uniwersytetu Stanforda przypomnieli sobie, że w latach 50. XX wieku był w użyciu lek, który blokował działanie GABA. Lek o nazwie PTZ był stosowany przede wszystkim do badań na zwierzętach, za jego pomocą wywoływano ataki epilepsji. Dawkami PTZ próbowano też wspomagać pamięć osób starszych. W USA PTZ ostatecznie wyszedł z użycia u ludzi w latach 80.

Mózg w labiryncie

Naukowcy z Uniwersytetu Stanforda zaprojektowali doświadczenia, których przebieg pokazywał różnice pomiędzy pracą mózgu myszy chorych na zespół Downa i myszy zdrowych. Gryzonie wprowadzano do labiryntu w kształcie litery T. Wchodziły do niego od strony nóżki litery i szybko dochodziły do miejsca, gdzie mogły pójść w lewo albo w prawo. Myszy zdrowe zwiedzały labirynt metodycznie, najpierw badały jedno ramię litery T, potem drugie. Myszy cierpiące na zespół Downa postępowały chaotycznie, zanim skończyły badać jedno ramię, już maszerowały do drugiego, potem szybko wracały do pierwszego i tak na przemian. W drugim doświadczeniu myszy badały labirynty podobnej wielkości, lecz o różnym układzie korytarzy. Po 24 godzinach myszy znowu zwiedzały labirynty, tym razem trzy: dwa poprzednie i jeden nowy. Myszy zdrowe, szybko się orientowały, które obiekty już widziały, i zabierały się za badanie nowego. Myszy z zespołem Downa nie wykazywały się tak dobrą pamięcią i wszystkim labiryntom poświęcały tyle samo uwagi. Na następnym etapie badań naukowcy zaczęli podawać chorym na zespół Downa myszom PTZ w czekoladzie dopicia. Początkowo żadnej zmiany nie zauważyli. Ale po siedemnastu dniach działanie leku stało się widoczne bardzo wyraźnie. Myszy chore na zespół Downa zaczęły zachowywać się tak, jak myszy zdrowie. Kiedy chorym na zespół Downa myszom przestano dawać lek, jego działanie utrzymywało się jeszcze przez dwa miesiące. Znaczy to, że lek nie działa doraźnie, ale raczej powoduje długoterminowe wzmocnienie połączeń synaptycznych. Podawanie PTZ myszom zdrowym nie dało żadnych efektów.

Nie próbować na własną rękę

Podobnie jak PTZ na myszy chore na zespół Downa działała również inna substancja: bilobalid. Jest to związek obecny w liściach drzewa - miłorzębu dwuklapowego. Naukowcy podawali go myszom dożylnie.

Suplementy diety zawierające bilobalid są dostępne bez recepty, ale naukowcy z Uniwersytetu Stanforda ostrzegają, by nie próbować leczyć chorych na zespół Downa na własną rękę. Badacze muszą najpierw ustalić, jaka dawka substancji jest dla ludzi najodpowiedniejsza. Badania na osobach chorych na zespół Downa rozpoczną się wkrótce. Dopiero wyniki doświadczeń na ludziach pokażą, czy lekarstwobędzie skuteczne. Gdyby się okazało, że działa, byłaby to rewelacja. -Tyle innych leków testowano u ludzi cierpiących na zespół Downa bez żadnego skutku - mówi Craig Garner, który kierował doświadczeniami. -Nasze badania stwarzają zupełnie nowe możliwości leczenia ludzi z zespołem Downa. Oprócz naukowców z Uniwersytetu Stanforda w opisanych wyżej badaniach brali udział specjaliści ze Szpitala Dziecięcego Lucile Packard. Te dwa ośrodki naukowe powołały w roku 2003 Centrum Badań nad Zespołem Downa, którego kierownikiem jest właśnie Craig Garner.